Vandaag hebben we de staat Illinois achter ons gelaten en zijn de staat Missouri ingereden.
Na het ontbijt zetten we de navigatie op Saint Louis. We komen eerst nog wat kleinere viewpoints voor we de Mississippibrug over rijden en zetten koers naar de Arch. De bekende boog en van veruit al te zien. We komen bij de parkeerplaats direct aan de kade, waarachter de Arch dus staat. Een tientje moet er betaald worden voor het parkeren, alleen met creditkaart. De parkeerwachter krijgt geen tientje uit onze Visa-kaart, dan de Master maar proberen. Maar zonder succes. Ik wil hem contant betalen, maar dat mag niet. En wat nu? Rij maar door, zegt 'ie... Oké, mooi!
We hebben deze Arch in 2012 al bezocht en zijn zelfs met de 'tram' bovenin geweest. Dat gaan we nu niet doen. We willen wel graag het museum bekijken, want daar hebben we de vorige keer niet zoveel aandacht aan besteed. Het is allemaal gratis te bezoeken, blijkt. Er is het een en ander verandert aan de ingang. Geen gedoe meer aan de zijkant, maar nu is er aan de stad-zijde een knots van een andere ingang, waar de tickets voor de tramrit en andere zaken gekocht kunnen worden en waar ook de security plaatsvindt. Een stuk rustiger zo. Vandaar loop je zo het museum in, dat gaat over de pionierstrek naar het westen die vanuit hier begon. Ik heb daar al over verteld in mijn verslag van 2012. Je kunt er hier dus meer over lezen: JOHAN EN GERA IN AMERIKA 2012: Dag 22: Saint Louis. Het museum is mooi en groots van opzet en laat de geschiedenis zien, hoe zich dat allemaal voltrok. Ziet er zeker anders uit dan in 2012.
We gaan dan weer naar buiten, kijken en zitten nog wat. Besluiten niet overdreven veel foto's te nemen. Die komen dan toch weer op hetzelfde neer als toen. We stappen rond 11:30 uur weer in de auto en vervolgen onze trip over de Route 66. Die gaat als eerste door de stad, waar echt niet veel aan te zien is. Eenmaal daarbuiten worden we de snelweg op geleid. En een hele tijd later er weer af. Hmmm... waren we daar maar vanaf het begin op gegaan, had ons veel tijd bespaard.
Onderweg zien we een bezoekerscentrum, bij een heel oud karkas van een brug, van allerlei oude reclamezuilen en spookgebouwen, maar verder niet zoveel op dit deel. Rond 14:00 uur zien we een vlooienmarkt en besluiten daar te stoppen. Het zou nog een uurtje moeten duren, maar mensen zijn al aan het opruimen. We lopen toch wat rond en zien echt alleen maar troep...
Ik zoek alvast een hotel voor de nacht een kilometer of 20 verderop, Sullivan dus. Wat nu? Gaan we naar dat hotel en maken een vroeg einde aan de dag, of gaan we toch nog even naar Meramec Caverns, 3 mijl van de route af? We hebben in ons leven al zo vaak grotten gezien, dus we vinden dat niet zo spectaculair meer. Maar we besluiten er toch maar voor te gaan. Een Amerikaanse grot hebben we natuurlijk nog nooit meegemaakt...
We kopen tickets en kunnen mee met de tour van 15:20 uur. In onze groep blijken nogal wat families met kinderen te zitten. En ach, wat een ellende. Ze kunnen niet hun mond dicht houden als de gids aan het vertellen is over de grot. Hun ouders trouwens ook niet. Wel een keer of zes schreeuwt de gids naar achteren (want daar is waar ze meestal liepen), "DON'T TALK WHEN I TALK!!! En gelijk heeft ze. Ze wil het voor de rest van de groep ook aangenaam houden, want we kunnen inderdaad vaak niet volgen wat ze allemaal zegt. De tour duurt een uur en een kwartier en is op zich best mooi. Maar ja, dat zijn ze allemaal. Na verloop van tijd, weet ik toch de één niet meer van de ander te onderscheiden...
Het wordt tijd ons hotel op te zoeken, voor het eerst een motel deze vakantie. Ook wel eens lekker. Ik zit lekker met de deur open en het zonnetje schijnt de kamer in..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten