Nou ja, niet echt, we hebben vandaag heus wel het een en ander gedaan, we zijn alleen niet verder gekomen op de Route 66 en dat was ook de bedoeling. Het hotel waar we nu zitten, hadden we voor twee nachten geboekt, omdat we vanuit Amarillo graag naar Palo Duro Canyon wilden, zo'n 35 km naar het zuiden.
Deze Canyon haalt het natuurlijk niet bij de Grand Canyon, maar is voor deze streek, die verder gewoon plat is, best bijzonder. De Grand Canyon zie je doorgaans van bovenaf; bij deze Canyon daal je af naar het beneden. Na zo'n 20 minuten in de file gestaan te hebben voor de ingang, gaan we er om 10:30 binnen. De ranger bij de ingang vertelt ons welke wandelingen we het best kunnen doen en markeert ze op de kaart. We maken doorgaans het liefst de kortere wandelingen tot 2 km of zo. Op die manier houd je het overzichtelijk en is niet gelijk heel de dag weg. Ook zie je misschien op deze manier ook wat wisselende delen van het park. Helaas voor hier, zijn de meeste wandelingen langer dan dat en vaak ook nog eens heen en weer. Of de een gaat over in de ander, dat kan ook nog.
We komen bij een wandeling waarvan we denken dat die 1,5 km lang is. Maar als we er aan beginnen worden we door een of andere medische dienst al gewaarschuwd. Weten we waar we aan beginnen en heb je alle voorzorgsmaatregelen getroffen? Petje, genoeg water, zonnebrand e.d.; daar maken ze de mensen attent op. Ook op het gegeven dat je iemand aan kunt treffen die een zonnesteek zou kunnen hebben. Hoe je dat herkent en wat je kunt doen. Ze delen gratis koud water uit en je kunt je er zelfs insmeren met zonnebrandcreme. Een goede zaak! De wandeling is echter niet 1,5 km lang maar ruim 9. We besluiten het een stukje op te lopen en dan weer terug. Precies als we dat gaan doen, komen we Karin en Fred weer tegen! Ja hoor! Het enige dat ze wisten was, dat wij vandaag hier heen gingen en verder was er niets afgesproken. Uit zoveel wandelingen die je hier kunt kiezen, blijken wij voor dezelfde wandeling te hebben gekozen en wij niet eens bewust. Zij waren vanmorgen al vroeg vertrokken en hadden hem al gedaan. Na even bijgekletst te hebben, gingen Johan en ik op pad. Maar na een tijdje vond ik het al te gortig. Veel te warm; ik ben al uitgeput na 700 meter of zo.
We doen nog even een stuk van de wandeling aan de overkant van de weg; die zou meer schaduw hebben. Maar ook dat hebben we niet veel langer gelopen dan 700 meter. Terug maar weer. Die schaduw was maar schaars... Het is 29 graden.
We besluiten om alleen nog in de auto te blijven en het park rond te rijden. Wandelen boven de 30 graden doen we sowieso al nooit. Een eindje verder zien we echter een grot op een afstand van zo'n 300 meter van de weg. Veel mensen lopen daarnaartoe. Hé, dat is leuk! Dat willen we dan nog wel proberen. En het is ons gelukt! Het laatste stuk gaat stijl omhoog over veel rotsen en keien. Erg leuk om te doen. Je kunt dan even uitrusten in de schaduw van de grot en dat is het dan. Terug maar weer. Het pad gaat niet verder. Precies mooi
Zoals gezegd, vervolgen we onze route door het park en rijden er rond 14:00 uur weer uit. We gaan nog even naar het plaatsje Canyon waarvan ik had gehoord dat het er leuk moet zijn. Maar we zien niets bijzonders. Het ziet er, in tegenstelling van wat we gisteren zagen, wel heel netjes uit.
We zetten koers naar de Big Texan Hotel en Restaurant. Erg bekend vanwege de hele grote steak die je hier kunt bestellen. Als je die binnen een uur op hebt, krijg je hem gratis. Dat lukt eigenlijk maar een enkele keer. Wij willen hier toch wel graag even eten, ook al is het pas halverwege in de middag. We hebben vandaag ook nog niet zoveel bijzonders op, dus het kan. Het is eigenlijk een grote gezellige vreetschuur. Je wordt bij anderen aan tafel gezet. Helaas zitten wij tussen twee Mexiaanse families gezet, die ons nog geen blik waardig gunnen. Dus, nou ja.... Al met al toch een leuke ervaring.
Een uur later staan we weer buiten en zetten koers naar de Beetle Ranch een eindje verderop. Soortgelijk aan de Cadillac Ranch staan hier VW kevers met de neus in de grond, die je mag bespuiten. Er staan veel verfbussen die mensen daar achter laten, dus wij gaan ook eens even aan de slag en laten hier onze 'vlaggen' achter. Karin tipte me dat op het veldje ernaast prairie dogs zitten en we zien ze inderdaad. Leuk!
We vinden het mooi geweest voor vandaag en keren voldaan weer naar het hotel terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten