Zo, dat was even stressvol inchecken bij ons hotel van vandaag. Het hotel dat ik een half uur tevoren had geboekt en al betaald, kon ons niet vinden in het systeem. Omdat ik vanwege de kosten zelf geen buitenlandse nummers ga bellen, heeft de receptioniste naar Booking gebeld. Om een lang verhaal kort te maken; uiteindelijk heb ik bij het hotel rechtstreeks een nieuwe kamer betaald, omdat ik geen zin had om 48 uur te wachten op hun uiteindelijke antwoord. Toen kwam er toch nog een mailtje dat ik via Booking een andere kamer kon boeken met tot € 41,00 prijsverschil. Tja, die hebben we dus nu al. Hopelijk kan ik het toch nog claimen, ondanks dat ik die niet via hen geboekt heb. Raar verhaal... Zo, moest het even van me afschrijven.
Om 8:45 uur vertrekken we vanuit Joplin en zetten koers naar de volgende staat. Al snel ruilen Missouri in voor Kansas. We komen dan vrijwel direct in Galena. Galena is een aaneenschakeling van bezienswaardigheden. Leuke servicestationnetjes, muurschilderingen en een mooi museum in een voormalig station. Helaas is het een en ander nog gesloten en gaat pas om 10:00 uur open. We maken wat foto's en als we bij het laatste punt (het museum) aankomen, lees ik ineens over het bordeel wat aan het begin zit. Oh, even terug nu. Als we daar zijn, blijkt dat het niet meer te bezoeken is. Er woont nu gewoon een mevrouw in. Maar ondertussen is het wel 10:00 uur en kunnen we de gelegenheden in. Gastenboeken worden weer getekend en wie komen we weer tegen? Karin en Fred! Ze hebben blijkbaar min of meer hetzelfde tempo tijdens de reis als wij. We zullen ze de eerste helft van de dag nog verschillende keren tegenkomen. Het begint zo onderhand al vertrouwd en gewoon te worden, haha...! Volgens Fred hadden we wel een 'van' (busje) kunnen huren; had ons benzine gespaard...!
We zijn twee uur verder, als we uiteindelijk Galena uitrijden en verder rijden naar Baxter, ook in Kansas. Baxter heeft een geweldig mooi en groot museum, wat een paar blokken van de R66 af ligt. Het is er superrustig. Wij zijn de enige bezoekers, op Karin en Fred na dan, blijkt... Het heeft echt mooie displays over het leven vroeger.
Het stuk wat je in Kansas rijdt is maar klein, in de zuidoostelijke hoek. We belanden hierna in Oklahoma. De dustbowl in de '30er jaren, toen iedereen zo'n beetje gedwongen werd om verder naar het westen te trekken. Het land werd veel te eenzijdig verbouwd en veranderde in een soort zandbak waarin met harde wind niet te leven was. Nu is het groen, veel weilanden en hier en daar wat akkerbouw. Ik vraag me af, hoe zouden ze dat ooit weer goed gekregen hebben?
We zien vooral veel oude (spook)panden onderweg, reclamepalen, murals en dat soort dingen. De route gaat verschillende keren over de snelweg en dat schiet lekker op. Is ook wel nodig, anders kom je helemaal niet vooruit. Naast het bekijken van van alles en nog wat, gaat er ook veel tijd 'verloren' aan allerhande gesprekken.
Zo, had ik ook nog een leuk gesprekje met de caissière van de Walmart. Johan was druk doende om de boodschappen in de plastic tasjes te doen die ze daar aan een molentje hebben hangen. Ze zegt tegen Johan dat hij dat niet hoefde te doen, omdat ze dat zelf moest doen. Ze staat met open mond te luisteren hoe dat bij ons gaat. Ze staat vervolgens met haar oren te klapperen dat wij ook geen plastic tasjes meer hebben, maar zelf onze boodschappentas mee moeten nemen en dat als we een plastic tas willen hebben, dat we daar voor moeten betalen. Jullie worden afgezet, zegt ze. Ik zei nee, dat heeft allemaal te maken met het milieu. Wat dat betreft lopen jullie in Amerika wel achter. Ik wil niet dat we achter lopen, zegt ze. Ik zei, ja dat snap ik, vroeger zagen wij jullie als een voorbeeld, nu is het wel iets anders. Ja zegt ze, 'that's because of Trump, he knows everything better'. Ja, zeg ik, 'he thinks he knows everything better'. That's right, you got it, antwoordt ze...
Het laatste stuk van vandaag gaat voornamelijk snelweg. Dat schiet lekker op, is ook wel even nodig. Bij Catoosa komen we eerst langs een totempalenbos. We hebben dat de vorige keer niet gezien, dus we stappen even uit en lopen rond. Bij de grootste totempaal laten we onze zwerfkei los, die we eerder op de route ergens hadden gevonden. Mooi plekje. En dan arriveren we uiteindelijk bij de Blue Whale. Daar hadden we ons op verhoogd. Vorige keer hadden we hier lekker zitten lunchen. Nu is het regenachtig. Maken wat foto's en leggen de laatste kilometers af naar het hotel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten