Dag 29: In en om Santa Cruz

Vandaag doen we alles op een dooie gemak. We hoeven niet veel kilometers te maken en zien wel waar we aan toe komen. Na het ontbijt rijden we rond negen uur 15 km naar het Henry Cowell Redwoods State Park. We betalen een toegangsprijs van 9 dollar (senioren) voor de auto en mogen dan de hele dag gebruik maken van andere staatsparken. Dat is mooi aan staatsparken hier in Florida. Vooral ook, omdat we ook nog een ander staatspark gepland hebben.

Maar goed, eerst deze. Redwoods hebben we ooit al eerder gezien in het Noorden van Californië in 2019. Maar dat neemt niet weg dat we ze niet nog een keer willen zien. Het zijn de grootste bomen van de wereld, niet te verwarren met de Sequoia's, die de dikste zijn. Redwoods kunnen wel 115 meter hoog worden en 2000 jaar oud. Sequoia's worden tot 85 meter hoog en kunnen ouder worden dan 3000 jaar. Dat zijn wel de grootste verschillen.

We lopen een leuk rondje van 1200 meter en doen er ongeveer een uur over. Er staan bordjes en we hebben een beschrijving in de hand van bijzondere feiten. En natuurlijk moeten er foto's worden gemaakt. Je kunt daarmee wel aan de gang blijven, maar in feite heeft het weinig zin, want het komt wel steeds op hetzelfde neer.

Binnen in de boom, waar meerdere volwassenen kunnen staan. 

Als we dit rondje gehad hebben, stappen we weer in de auto. Natural Bridges State Park staat op het programma. Dit is een park aan de kust en je kunt er een rots in het water zien, dat tegelijkertijd een natuurlijke 'brug' is. Als we bij de kust komen, zien we dat het er hartstikke mistig is. Oei... Weinig te zien zo. We blijven op de parkeerplaats in de auto zitten en relaxen wat onder het genot van snoep dat we van de parade hebben overgehouden. Ik zeg 'overgehouden', want tijdens de afgelopen weken is de voorraad al aardig geslonken...

Als we denken dat de mist wat aan het optrekken is, gaan we toch maar de auto uit en lopen zo het strand op. We lopen wat rond, zitten op de rotsen en merken dat het eb aan het worden is. Ik had iets gelezen over de getijdepoelen hier. Er zou allerlei zeeleven achterblijven in de poelen in de rotsen (zeeanemonen, zeesterren, krabben, enz.). We kijken goed, maar zien niets. We lopen verder, tot aan het punt dat we een behoorlijke overstap moeten maken van anderhalf meter diep en een meter of drie breed, waar nu nog wat water door heen komt. Johan wil naar de overkant, maar ik niet. Wat, als het water weer hoger komt? Dan moeten we terugzwemmen...! 

We gaan terug naar de auto en rijden richting Boardwalk. Ook zoiets waar we drie jaar geleden (andere vakantie dan die waar ik het net over had), voorbij zijn gereden zonder te stoppen. Het was er toen zo stervensdruk en parkeren kostte toen 25 dollar. Dat hadden we er niet voor over. Nu is het anders. Het pretpark aan de boardwalk is gesloten. Het gaat in het naseizoen alleen in het weekend open. Wat parkeren kost, weet ik niet. We zien het nergens staan, maar vinden het tevens niet de moeite waard. De boulevard zelf, biedt niet veel.

Oké doorrijden maar. We doen nog even wat boodschappen bij de Safeway. Duurder dan de Walmart helaas, maar die moet je in Californië doorgaans met een vergrootglas zoeken. Wat ook jammer is, is dat de Safeway alleen voor levensmiddelen is, terwijl je in de Walmart van alles en nog wat kunt krijgen.

En dan is het tijd voor het zwembad. We brengen een paar lekkere uurtjes door voor de rest van de middag.