De laatste dagen ben ik in de weer geweest met het uitkienen van hoe we het laatste deel van onze vakantie gaan doorbrengen. Hoe komen we uit? Hoeveel dagen houden we over? Zoals in het begin aangegeven gaan we niet eindigen in Los Angeles, of beter gezegd Santa Monica. Maar vliegen we vanaf San Francisco terug. Dat betekent dat Barstow ons laatste punt is. We gaan hier twee nachten doorbrengen en vanaf overmorgen gaan we richting het noorden. We hebben hopelijk een goed plan gemaakt voor de rest van onze vakantie...
We hebben 385 km voor de boeg vandaag. Zoveel is het de hele reis nog niet geweest. Meestal rond de 200 km of hooguit 250. Maar nu kan het niet anders. Tussen Kingman en Barstow is bijna geen mogelijkheid om te overnachten. We gaan dus ook vroeger dan anders op pad en stappen om 08:00 uur in de auto. We hebben eerst nog even Kingman zelf te doen, een deel daarvan hadden we gisteren niet gehad. Zoals overal de al of niet gerestaureerde oude motels, restaurants, benzinestations of alleen de overgebleven signs. Fotograferen kan... we doen het alleen lang niet overal. Er gaat zoveel tijd in zitten om overal te stoppen. Voor het museum is het nog te vroeg, dus daar komen we 'makkelijk' vanaf...
Al snel zijn we dus buiten de bebouwde kom, zien meer en meer cactussen verschijnen en komen naar verloop van tijd op een zeer bochtige weg die omhoog gaat naar Oatman. Een vangrail is niet te bekennen, of je moet de houten palen met een touwtje of een stenen muurtje van 20 cm hoog die hier en daar staan als vangrail kunnen beschouwen.
Oatman is toch wel een hoogtepunt langs de R66. Dit was vroeger een mijnwerkersplaatsje waar gezocht werd naar goud. Ze gebruikten ezels voor het vervoer. Toen het mijnwerkersleven ophield en de mensen wegtrokken werden de ezels gewoon achter gelaten. De meeste van de ezels die hier nu nog rondlopen zijn afstammelingen van de oorspronkelijke ezels. Ze lopen gewoon op straat en kennen hun goede manieren. Ze kijken bij de winkeltjes binnen, maar lopen er niet naar binnen. Doen ze dat toch, dan worden ze vriendelijk weg gesommeerd, evt. met de hulp van een plantenspuit. Het is niet de bedoeling dat mensen hen voeren met zoetigheid of appels. Dat vinden ze ook niet in de natuur en ze worden er agressief van. Maar als je persé wilt, kun je speciaal voer kopen. Verder worden ze bijgevoerd door een speciale groep hier in het stadje, die zich om hen bekommert, vertelt een winkelierster. Een andere winkelierster geeft mij haar Facebookpagina New Diggin's, dat gaat niet over de winkel, maar vooral over de ezels en andere omstandigheden in town. Ze vertelt ook, dat als de ezels gaan baren, ze dat buiten de stad doen. Als ze dan na verloop van tijd met hun baby terugkomen, dan mag de eerste die de baby ziet, hem of haar een naam geven. Dat wordt dan ook officieel geregistreerd in, ik dacht, het postkantoor.
Oké, we lopen weer terug naar de auto en vervolgen onze route. Als de ezels ons tenminste laten gaan; we komen er nog verscheidene tegen die ons de weg blokkeren. Gelukkig gaat de route niet zo stijl en gevaarlijk naar beneden en betreft het meer een 'wash''-gevoelige weg. Washes zijn diepe waterpoelen op de weg als het zwaar geregend heeft. Je kunt er dan niet zomaar door heen rijden. Gelukkig regent het nu niet...
Om precies half elf rijden we bij Needles Californië in. Even later komen we bij, wat lijkt, een grenscontrole? Maar nee, we worden alleen gevraagd of we fruit of planten mee hebben. Drie sinasappels geef ik aan, maar we mogen doorrijden. De twee bananen was ik overigens vergeten...
We weten dat we nu een groot aantal kilometers gaan doorbrengen met weinig of geen plaatsjes, dus we stoppen bij de eerste de beste benzinepomp. Oeps...! De benzine is in prijs het dubbele nu! Oh ja, dat hadden we kunnen weten, dat was drie jaar geleden in Californië ook...
We komen langs Goffs. Vorige keer konden we het schoolgebouw niet vinden. Nu, met de app, is het een ander geval. Het lijkt onderdeel uit te maken van een soort 'openluchtmuseum'. We zien veel oud ijzer verspreid over het terrein. Er is geen kip te bekennen. Johan heeft er geen zin in. Het is trouwens behoorlijk warm ook. Dus, laat maar zitten...
We rijden onder langs het Mojave National Park. Acht jaar geleden reden we er doorheen. Dat hoeft nu niet; het maakt sowieso geen onderdeel uit van de route. We stoppen even voor een pauze. Een trein komt langs gereden en zegt ons gedag! Hoe leuk!
We hebben dan een kilometer of 50 snelweg. Schiet wel even lekker op. We zouden hem nog verder af kunnen rijden en zo een deel route afsnijden, maar besluiten dat niet te doen. We zouden dan Roy's en Bagdad Café missen. Toch wel even leuk om ze weer even aan te doen. En dat doen we dus...
In de laatste plaatsjes voor Barstow komen nog wel wat bezienswaardigheden voorbij, maar niet echt bijzonder. Dus we hebben onverwacht toch nog tijd voor het zwembad als we om 15:00 uur inchecken...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten