Dag 27: Van Barstow naar Soledad

Van Barstow naar Soledad is 500 km. Het was vandaag dus kilometervreten en om duidelijk te zijn; nee, we zijn niet meer op de Route 66. We hebben alleen maar snelweg gehad. Geen oude auto's of ander roestig ijzer valt er voor Johan te fotograferen. We komen zelfs niet door plaatsen heen. 

De eerste 100 kilometer is zelfs saai en kleurloos. Een uur lang rijden we door gele woestijngrond. De kleine struikjes zijn dor en de bergen in de verte zijn in nevel gehuld. We zien niets tussen ons en de horizon. Als er ons een fel rode auto voorbijkomt, schrikken we ons een hoedje... Op een gegeven moment dan toch kilometers lange zonnepaneelvelden. Voor wie? Er is geen plaats in de buurt! Maar ja, we hebben in ieder geval wat afwisseling, haha...

Geleidelijk wordt het landschap wat heuvelachtiger en er is wat meer begroeiing. Het blijft geel. Wat zal het hier mooi zijn in het voorjaar, als het gras nog groen is. 

Rondom Bakersfield verschijnen de eerste fruitboomvelden. We wisselen ook van snelweg 58 naar 5 en houden de eerste stop voor een beker koffie. Niet lang daarna steken we binnendoor naar de 101. Bij het verlaten van de 5 zijn er ineens velden vol met jaknikkers en daarna hetzelfde soort landschap als voorheen. De doorsteek is ongeveer 100 km lang, maar halverwege, bij Cholame zijn er wegwerkzaamheden. Tomtom herkent de omgeving niet meer. Rode wegen verschijnen op het scherm en wij blijken een heel eind buiten de wegen te rijden. Dan constateren we dat we op een heel verkeerde weg zitten. Een richting waar we echt niets mee kunnen. We keren om op een plek waar dat niet mag. Maar ja, je moet iets, toch? Gelukkig heb ik de kaart op mijn schoot en ook al is die oud, we vinden onze weg in de goede richting.

Bij Paso Robles stoppen we voor de tweede keer, nu voor een milkshake. Ondertussen zijn er ook wijnvelden verschenen en geleidelijk aan zien we steeds meer fruitbomen en groenteteelt. Wat het precies allemaal is, naast de snelweg, we kunnen het niet goed zien. Maar in ieder geval kunnen onze ogen zich weer instellen op wat kleur. 

Tegen drie uur checken we in bij ons hotel. Nog mooi tijd om wat te relaxen aan het zwembad. Ik doe een poging om te gaan zwemmen. Maar het water is zo koud, dat ik vermoed dat ze er ijsblokjes in gegooid hebben...!  Nou, dan maar alleen zonnen. Dankzij het windje is het bij een temperatuur van 31 graden goed te houden.