Vandaag vieren we de verjaardag van Johan. Maar onze reis gaat gewoon door en we hebben een dag gehad zoals de andere. Maar wel een heel afwisselende. Gelukkig voelt hij zich elke dag een beetje meer beter. Het hoesten is veel minder en de smaak is vandaag ook weer terug.
We rijden als eerste naar Sante Fe downtown, zonder de bedoeling dat ook echt te bezoeken. Dat hebben we in 2013 al gedaan. Maar voor het opfrissen van het beeld gaan we er een rondje rijden. Helaas is het bewolkt en voor de foto's niet echt fijn. In downtown is een gedeelte afgezet en we kunnen niet helemaal de route rijden zoals we dat bedacht hadden. Parkeren hier gaat ook in de papieren lopen. Dus al met al zijn we er ook weer snel weg.
We gaan echter niet over de snelweg naar Albuquerque. We nemen een scenic byway. Een toeristische route die Turquoise Trail heet. De route is inderdaad mooi. Het ene moment hebben we prachtige vergezichten en het volgende moment rijden we in rotsachtig gebied.
Een onverwachte leuke stop is de "Origami in the Garden" uitstalling. De sculptren zijn gemaakt door de de kunstenaar Jennifer en Kevin Box. Allemaal origami-figuren uitgebeeld in metaal. Echt even leuk om doorheen te wandelen. Er is ook een binnenruimte/winkel. We hebben ongeveer en half uur hier doorgebracht.
Even later komen we bij het mijnwerkersplaatsje Madrid. Wat een leuke gekleurde huisjes hier en wat ziet het er ontzettend gezellig en kleurrijk uit. Bij nader inzien, zijn het allemaal kunstgalerijen, winkeltjes en shops. Je kunt er maar met 30 km per uur doorheen rijden en daar maken we dankbaar gebruik van. Maken hier en daar een foto, maar gaan eigenlijk nergens naar binnen. Dat zijn we wel van plan bij het mijnbouwmuseum. Althans we denken dat dat het is, maar zien nergens een ingang. Zijn we dan toch verkeerd? Maar waar is het dan? We komen het niet meer tegen. Nou ja, dan niet.
Aan het eind van deze ongeveer 100 km lange route komen we weer bij de R66 uit en pikken het daar weer op. Het gaat door het zuidelijk deel van Albuquerque en dat is best een drukke brede weg. Drie rijbanen naast elkaar. Er zitten hier vele oude spook- en gerestaureerde hotels en restaurants, evenals veel murals en palen met namen van ex-panden. Het is echter te druk om foto's te maken, laat staan, te stoppen of om te keren.
Aan het eind van het Albuquerque-gedeelte zetten we koers naar het Petroglyph National Monument. Een park met basaltrotsen, waarin tekeningen zijn aangebracht door de oorspronkelijke indianen. Het is ondertussen wel behoorlijk warm geworden en we hebben onze twijfels. We worden door de ranger gewezen op een paar korte trails van 5, 15 en 30 minuten. We proberen eerst die van 5 minuten. Maar voor Johan is het dan toch wel vermoeiend in die hitte. We komen weer terug op het beginpunt en rusten wat in de schaduw. Ik boek alvast een hotel voor de avond. Dan gaan we toch op weg voor de 15 minuten, maar dan is het ook klaar. We hebben genoeg mooie petrogliefen gezien en het is goed. Die van 30 minuten is sowieso te lastig omdat je daarbij ook nog eens behoorlijk moet klimmen. We vinden het al heel leuk om dit gezien te hebben en zijn tevreden. Het is tijd om ons hotel op te zoeken.
Veel kleur en veel afwisseling vandaag. Welke soort gesteenten zijn dit dan precies?
BeantwoordenVerwijderen