Dag 16: Van Las Vegas naar Santa Fe (met uitstapje naar Taos Pueblo)

Vanmorgen werd Johan zonder koorts wakker, gelukkig. Het hoesten gaat nog even door, maar hij begint zichzelf steeds beter te voelen. Na enige aarzeling, dan toch onze spullen gepakt en weer op weg gegaan.

Ons doel voor vandaag is Taos Pueblo. Dat betekent dat we vanaf de start van vandaag, direct van de R66 afbuigen naar het noorden. We rijden een mooie glooiende route met vergezichten, overgaat in meer bergachtig met bossen. We houden een keer een pauze en we gaan nog een keer langs de Walgreens voor wat nodige dingen en arriveren bij Taos Pueblo om 10:45 uur. 

Dit indianendorpje wilden we in 2013 bezoeken, maar toen we voor de ingang stonden, konden we er niet binnen. Er was een begrafenis die dag en dus gesloten voor toeristen. Nu hadden we dus het voornemen om de kans waar te nemen, nu we er weer zo 'dichtbij' zijn. We betalen een toegangsprijs van 22 dollar per persoon en kunnen dan rondlopen. Je kunt zien hoe hier de oorspronkelijke bevolking woonde en nog gedeeltelijk woont in adobewoningen, gemaakt van stro met klei. Het dorp bestaat eigenlijk uit twee delen en daartussen is een plein en een kreek. Helaas kunnen we een woning niet binnenkijken. Wel in de winkeltjes die ze hier hebben, waar natuurlijk zelfgemaakte sieraden en al dat spul verkocht wordt. Je voelt je dan altijd bezwaard als je dan niets koopt. Dus dat binnenlopen doen we ook maar één keer.

Rond het middaguur rijden we er weer weg en zetten nu koers naar Santa Fé. We nemen de wat snellere route en genieten van de mooie vergezichten. Op een gegeven moment gaat de weg ook langs een mooi riviertje. En dan zien we ineens langs de weg een uitstalling van allerlei oude zaken. 

Huh? Wat is dit? Even terug! We parkeren er onze auto en zien van alles. Benzinepompen, auto's, borden en van allerlei andere dingen. Het duurt niet lang of er komt een man aanlopen. Hij is de eigenaar van dit alles en vertelt dat dáár roestige dingen staan, dáár binnen alles wat nog mooi is, en dáár achter nog veel meer roestige dingen. Hij maakt de binnenruimte speciaal voor ons open en geeft ons toestemming om rustig rond te lopen. Johan is helemaal blij. Wat een spul heeft die man zeg! Een verzameling van 30 jaar zegt hij. Als we uiteindelijk willen gaan, krijgen we van hem nog een folder over New Mexico en -nog mooier-, een oude nummerplaat! Helemaal top! 

We zetten nu eerst koers naar het vliegveld van Santa Fé. Gisteren kregen we in het dashboard te zien dat de auto een verversing nodig heeft van olie en filter. We hebben er daarna al meer dan 300 km mee gereden, dus het zal tijd worden om hem om te wisselen. Op het vliegveld treffen we zeer onvriendelijke Hertz-medewerkers. Hij mompelt iets van dat het niet nodig is en dat hij geen auto's heeft. Wij zeggen dat we nog twee weken rondrijden tot aan San Francisco en dat we niet het risico willen lopen dat we straks ergens stil staan. Hij wil ons dan aan Chevrolet Track in de maag splitsen. We hebben geen idee wat voor auto dat is en hij laat een plaatje zien. Ik zeg dat een plaatje mij ook niets zegt over de grootte en dat ik de auto eerst echt wil zien. Dat mag. Nou, we zijn nog niet bij de auto of we zien het al. Nee, deze gaan we niet accepteren, hij is veel kleiner, een lagere klasse...! Ik zeg dat we morgen wel terug komen. De meid die er al die tijd naast zit, kan niets anders doen dan ons chagrijnig aankijken. Als blikken konden doden...! We rijden naar een andere Hertzvestiging in Santa Fe zelf. Daar treffen we een dame met knalrood geverfd haar. Ik zie het al aan haar kleding en haar bureau met versierselen en al; dat is een vrolijk type! Ze gaat bij de auto kijken en legt ons heel vriendelijk en duidelijk uit, dat Nissan wel aangeeft om om de 5.000 mijl olie te verversen, maar dat Hertz dat iedere 10.000 doet en dat is helemaal goed. Ze verzekert ons dat we er nog probleemloos 2.300 mijl mee kunnen rijden. Ik laat haar een aantekening daarvan maken in ons contract en we zeggen opgelucht gedag...!